Vorige week rondden we onze laatste week in onze stageschool af met een project over afvalvervuiling. We deden mee aan de #trashtagchallenge (zie foto's) en we maakten in de beeldles een poster om kinderen in de hele school bewust te maken van de plastiekvervuilig. Na veel lieve woorden en knuffels namen we afscheid van onze 102 lieve leerlingen en wandelden we een laatste keer over de speelplaats met al onze enthousiaste 'hello'-roepende supportertjes.
Om onze buitenlandse stage met een knaller af te sluiten, gingen we dit weekend voor 2 dagen naar de grens met China. Daar deden we de beruchte "Ha Giang Loop". Normaal doen mensen die in 3 tot 5 dagen, maar daar hadden we helaas geen tijd voor. We hebben dan gelukkig de keuze gemaakt (mede door Yen) om achterop te zitten bij ervaren chauffeurs, want wat een stijle hellingen zeg! Zo hadden we veel tijd om rond te kijken en te genieten van het prachtige uitzicht van de bergen. Voor de geïnteresseerden: het ging perfect om de bergpas van een kleine 400 km in 2 dagen af te leggen, maar we hielden met deze snelheid onze adem in bij sommige bochten! Deze vrijdag zitten wij al op het vliegtuig richting België, wat vlogen die drie maanden voorbij! Na de paasvakantie gaat onze eindstage van start. De focus in onze dorm ligt dus zeer hoog de laatste dagen, we helpen elkaar met leuke ideetjes en we maken het beste van onze laatste dagen in Vietnam! See you in Belgium!
0 Reacties
We zijn net terug van onze schoolreis met ongeveer 150 Vietnamese medestudenten. Hier zou ik zoveel over kunnen zeggen, maar ik probeer het kort te houden! Onze week bestond uit veel vroege checkouts, dus wij waren dankbaar voor de vele busritjes. Tot... ze de micro's bovenhaalden en om 6u 's ochtends uit volle borst begonnen mee te zingen met Vietnamese karaoke :D. Wij zaten op de laatste rij, de luidsprekers hingen vooraan en we moesten roepen om elkaar te verstaan. Ik kan je verzekeren, het went niet. We hebben wel veel prachtige tombes en pagodes bezocht. De uitleg was vaak in het Vietnamees, maar wij vonden het niet erg om alleen op ontdekking te gaan. De eerste dagen bleek toch telkens dat we een halfuur eerder aan de bus waren, hoe was dat mogelijk? Onze fout, we hadden de fotoshoots per gebouw/outfit/pose/vriendinnen er niet bijgerekend ;) . Wij gingen er dus vanuit dat het gala van de laatste avond een chique feest ging worden. Niets was minder waar, dit was een battle tussen 'faculty education' en 'faculty math'. De hele week voelden we ons underdressed naast hun matching outfits, nu waren we heel duidelijk overdressed. En dan zwijg ik nog over ons optreden voor deze 300 studenten. Valser dan de buskaraoke, daar ben ik zeker van. Je hoort het, veel misverstanden, maar allemaal even hilarisch. Ondanks de cultuurverschillen hebben we toch veel toffe studenten leren kennen en hebben we een leuke week achter de rug!
Het is ondertussen al een maand geleden dat mama, papa, Kate en tante Cisca op bezoek kwamen. Wat vliegt de tijd toch hé! Van maandag tot vrijdag had ik schoolverplichtingen, maar de twee weekends van de krokusvakanties zijn we samen op stap gegaan. Ik was al eerder in Hanoi geweest, dus ik kende al een paar goeie adresjes om de Vietnamese keuken te leren kennen. Die viel (toen nog ;) ) zeker in de smaak! Daarna gingen we samen de straten en marktjes van Hanoi verkennen. Papa regelde een uitstap naar enkele nabijgelegen dorpen met pottenbakkers en zijdewevers. Mooi om te zien! Verder was ik ervan overtuigd dat het waterpoppentheater de moeite was, oeps hihi. De train street viel dan weer veel beter in de smaak. Zo leuk om die trein tussen de huizen te zien rijden en recht voor je neus te zien passeren. Het allerleukste was mijn gekke familie terugzien, het leek niet zo lang geleden tot we begonnen te babbelen! En Noor, volgende keer ben je erbij!
Een dikke merci aan iedereen die handdoeken gekocht heeft! Ik heb het grootste deel van de opbrengst aan ABCs and Rice - de school in Cambodja - gegeven. Deze school biedt gratis onderwijs, twee maaltijden per dag en een maandelijkse hoeveelheid rijst aan voor alle kinderen die er les volgen. Samen met de directie hebben wij besproken waar het geld naartoe zal gaan. Eén deel gaat naar de aankoop van rijst. We doneren rijst voor een hele maand. Hiermee krijgen de kinderen eten op school en aan het einde van elke maand krijgen de kinderen nog extra rijst voor de hele familie. Het tweede deel gaat naar het vernieuwde curriculum. De school had dringend nood aan een nieuwe leerlijn en nieuwe werkboeken. Met het geld hebben wij nieuwe schoolboeken aangekocht. Met dit nieuwe curriculum starten ze volgende week, de klassen worden hervormd en er zal plaats zijn voor nieuwe leerlingen!
Waar kan ik beginnen? Ik wil zoveel vertellen! Ik zal het proberen overzichtelijk te houden, maar ik kan niets beloven ;).
We verblijven in Phuc Yen, een klein stadje ten noorden van de hoofdstad Hanoi. We verblijven er in een dorm, samen met de andere professoren van de universiteit. Eén van hen is Yen, een super lieve vrouw die ons vanaf dag één onder haar vleugels nam. Haar ongegeneerde uitlatingen hebben al voor hilarische scenario's gezorgd, maar we zouden haar niet kunnen missen! Ze neemt ons overal mee en ze helpt ons altijd als er iets is. Arteveldehogeschool werkt samen met een universiteit in Phuc Yen. Hieronder zal ik een aantal taken oplijsten. We zouden samen met Vietnamese studenten leren over de Vietnamese cultuur. We waren echter de enige studenten in het lokaal. Het werd nog grappiger toen de leerkracht Vietnamees begon te spreken. Wij lachten en knikten maar wat, gelukkig werden we snel verlost uit ons lijden! Er kwam namelijk een tolk toe die alles voor ons zou vertalen. Wat een olijke bende van 6! Na het uitbundig ophemelen van het heerlijke eten en de prachtige natuur in Vietnam, durfde ik vragen naar de geschiedenis van Vietnam. Ik wilde graag hun standpunt over de Vietnamoorlog horen. Na overleg met de directeur van de faculteit, kregen we een andere leerkracht om ons in het Frans te vertellen over de geschiedenis. Je kunt ons alles vragen over de prehistorie en de dynastieën van Vietnam! 'Gelukkig' kregen we de laatste minuut van de les nog de link naar een website over de 20e eeuw. Ik heb niet het gevoel dat ik een objectief beeld van Vietnam meegekregen heb, maar ik weet wel wat ik moet bestellen op restaurant vanaf nu! We worden ook wekelijks verwacht in de English Club en de Pedagogical Club. De English Club is vrijblijvend voor professoren aan de universiteit. Wij helpen hen met hun Engelse uitspraak door te participeren in de opdrachten. Het is een raar gevoel om professoren de les te spellen, maar ze zijn allemaal zo vriendelijk! Ze doen niets liever dan babbelen tijdens de lessen, foei ;). De Pedagogical Club is verplicht voor de studenten van Primary Education. Onze eerste keer hier is onvergetelijk! We kregen een denderend applaus en een staande ovatie toen we binnenkwamen. Onze komst stond in sierlijke letters op het krijtbord aangekondigd en we werden naar de eretafel geleid. De 'les' begon met zang en dans voor ons. Ze hadden een heus 'Vietnamees festival' voor ons ontworpen. We werden rondgeleid in het klaslokaal en kregen allerhande opdrachten. Een vijftigtal meisjes staarden ons aan en minstens de helft filmde ons, en dat zorgde voor hilarische taferelen. Hieronder som ik een aantal activiteiten op: -Eten klaarmaken en opeten. Dit was verrassend lekker. -Eén of andere rare plant (alles erop en eraan) opeten. Dit was niet te eten. Aan hun lach te zien, gingen ze er niet vanuit dat we het ook effectief gingen opeten. -Een wedstrijdje met een voeldoos. Ik was heel blij te voelen dat er geen spinnen of slangen in de doos zaten. We verloren, maar kregen toch een prijs. -Een 1,2,3 piano spel met schoteltjes eten. Ik had watermeloen, mmm! Er zaten ook minder smakelijke zaken bij, maar het viel al bij al nog mee. Ook hier kregen we een prijs. -Een Nederlandstalig lied zingen. We kozen voor 'het is een nacht'. We hopen dat we met deze nummerkeuze hun oren wat gespaard hebben :). -Een panelgesprek voeren. Dit was heel onverwacht en er werden serieuze vragen over onderwijs gesteld. Ik hoop dat we hierop goed hebben kunnen antwoorden, want ze verwachten duidelijk veel van onze aanwezigheid hier. Na afloop van het festival werden we nog door iedereen op de foto gevraagd, een heel bizar gegeven. Waar hebben we deze roem aan verdiend? Yen nam ons op onze eerste dag mee naar een Nieuwsjaarsreceptie. We verwachtten een kleinschalige drink met de mensen van de universiteit, maar niets was minder waar. We kwamen binnen in een overvolle aula. Alle belangrijke mensen (die later nog op het podium werden geroepen voor erkenningen en cheques) sprongen op om aan ons hun VIP-plaats af te staan. Daar zaten we dan op de eerste rij met een drankje en bediende, heel bizar. Er volgde een lange voorstelling met zang, dans, acrobatie, speeches,... Als we Yen mogen geloven, hebben we de Natalia van Vietnam vanop de eerste rij gezien. Spijtig dat we er niet veel van verstaan hebben, want iedereen sprak Vietnamees. Naast de activiteiten met de universiteit, geven we uiteraard ook les in de lagere school. Eline en ik geven iedere week samen Engelse lessen in 4th en 5th grade. De klassen zijn ongeveer even groot als in België en er is een digitaal bord en een krijtbord aanwezig. Elke klas telt ongeveer 50 leerlingen, iedereen zit dus dicht op elkaar gepakt. Ook hier hebben ze nog niet vaak grote meisjes gezien, want we werden met veel getier onthaald. 'How tall are you?' waren één van de eerste vragen die gesteld werden en ook nu nog betrap ik vaak kindjes die zichzelf meten tegen mijn rug. Ondertussen geloven Eline en ik graag dat ze ons al wat kennen en niet meer elke keer zo verbaasd kijken. Wat we meemaken als we over de speelplaats lopen, is nog een heel ander verhaal! Een paar keer per week lachen we ook goed met onze (correctie: mijn) pogingen tot zumba en volleybal, lachen (en zweten) verzekerd! We werden met een glimlach ontvangen en daar kunnen we alleen maar blij mee zijn. Na 3 weken moesten we afscheid nemen van een prachtige school en fantastische vrienden in Cambodja. Dat was veel moeilijker dan gedacht. Er vloeiden veel traantjes toen we voor de laatste keer bij onze leerlingen waren, toen we vertrokken naar de luchthaven,... Ik had even last van heimwee, maar al snel was ik klaar voor het nieuwe avontuur! We startten onze stage in Vietnam met een doorreis langs de Zuid-Chinese Zee. Onze twee voornaamste stops: Hoi an en Ninh Binh.
Hoi An is een prachtige kuststad in centraal Vietnam. De smalle straatjes stralen gezelligheid uit door de vele kleurrijke lampionnetjes. De eerste dag gingen we met een bootje naar een kookeiland, waar we Vietnamees leerden koken. Heerlijk! (Stuur me een berichtje als je geïnteresseerd bent in de receptjes.) Je vindt er ook talloze marktjes met ambacht en kleermakerswinkels. Ook wij lieten kledij maken in Hoi An. De vrouw van 'Sewing Bee No 11' is erg getalenteerd! Na drie overnachtingen zetten we onze reis verder. We overbrugden 700 kilometer richting Ninh Binh met de nachttrein, een unieke ervaring! Door al onze valliezen was het erg krap bij het tafeltje, het duurde dus niet lang vooraleer Elines bed volledig besmeurd was met yoghurt. We hadden echter niet te klagen, onze coupé met 4 was heel gezellig. Na het doden van een aantal kakkerlakken, maakten we ons klaar voor de nacht. We slaapten verrassend goed, dus gelukkig stapten we op tijd af. Ninh Binh was de perfecte plaats om te onthaasten van de grote steden waar we de voorbije weken in verbleven. De rust was zalig, de stilte zo verrassend! Ons verblijf was prachtig, een houten bungalow op een meer, te midden van de bergen. We deden een boottochtje waarbij we de grotten bezochten, we klommen naar de top om de zonsondergang te zien, maar we sliepen en lazen vooral heel veel in onze hangmatten. Wie had ooit gedacht dat we dat nodig gingen hebben. Met volle batterijen zetten we de reis richting onze eindbestemming verder. In Hanoi werden we opgehaald door Yen, een lieve vrouw van de universiteit. We waren heel nieuwsgierig naar onze slaapplaats, de lagere school, de universiteit,... Vol verwachtingen en toch afwachtend doen we onze eerste indrukken op in Phuc Yen Town. Wat een prachtige dagen in Siem Reap!
Vrijdagavond gingen we naar The Phare Circus. Een show vol prachtige muziek, dans en acrobatie betoverde ons. We zaten 2 uur op het puntje van onze stoel en ze bleven ons verbazen. Daarnaast het goede doel steunen, maakt de ervaring des te beter. De opbrengst van The Phare Circus gaat namelijk naar een kunstschool die kinderen uit armoede opleidt tot echte artiesten en hen zo een betere toekomst biedt. Op het podium zagen wij leerlingen die afgestudeerden aan Phare Ponleu Selpak en een prachtige voorstelling maakten. Zaterdagochtend moesten we vroeg uit de veren, want om 5uur wachtte onze tuk tuk driver ons op om naar de Angkor tempels te vertrekken. Hij bleef de hele dag bij ons en bracht ons naar onze favoriete tempels. Eens aangekomen deelden we de prachtige zonsopgang boven Angkor Wat met honderden andere toeristen. Dat maakte de ervaring niet direct minder speciaal, maar toch kozen we ervoor om de zon wat verderop boven het water te zien opkomen. Een topbeslissing! Doordat we voor de effectieve zonsopgang waren vertrokken bij Angkor Wat, hebben we de toeristenbussen afgeschud en hebben we een groot deel van de tempels zonder al te veel toeristen gezien. Er volgden de komende uren een tiental prachtige tempels en we keken onze ogen uit. Bayon, Tha Prom en Banteay Srei waren er enkele van. Fantastisch was het, een echte aanrader! Wat een bewogen week! Eline en ik zijn heel tevreden met de verantwoordelijkheid en het vertrouwen die we kregen, maar het brengt toch een zekere bezorgdheid met zich mee. Zo is onze hoofdtaak vooral de leerkrachten tips te geven om later zelf interactiever, met een beter klasmanagement,... aan het werk te gaan. Cambodjaanse leerkrachten die hier aan de slag gaan, hebben namelijk al een goed Engels niveau, maar kunnen wat geholpen worden op didactisch vlak.
De ervaren leerkracht die we vorige week aan de slag zagen, is fantastisch! Ze is begaan met de leerlingen en met de school. Zo geeft ze naast de lessen van overdag ook nightclass aan oudere leerlingen en werkt ze een project rond afval uit voor de school. We zagen een paar kleine werkpuntjes tijdens haar lessen, maar we keken door haar open communicatie en enthousiasme uit naar onze samenwerking in de lessen en erna. Onze taak was vanaf woensdag vooral om de nieuwe leerkracht te helpen bij zijn eerste lesdagen zelfstandig voor de monkey class. Dit verliep eerder moeizaam door de miscommunicatie. Ze hadden ons verteld dat hij de leiding over de klas zou nemen en wij hem zouden helpen. Hij had echter (vermoeden wij) verstaan dat hij de leiding over de leerkrachten moest nemen. Hij gaf ons dus de opdracht om voor te lezen, wiskundeles te geven, ... Daar hebben wij helemaal geen problemen mee, maar als wij 5 minuten op voorhand onze lesonderwerpen krijgen, zijn wij niet altijd tevreden van onze prestaties. We willen namelijk tonen wat we kunnen en dat bereiden we graag goed voor. We hebben hem dit meermaals duidelijk gemaakt en zelf een nieuwe planning gemaakt. Op dinsdag en donderdag zouden wij de lessen voorbereiden en geven in de voormiddag. Dit probeert hij dan in de namiddag. Op de andere dagen bereidt hij de lessen zelf voor en helpen wij waar we kunnen. Ook dit verliep moeizaam. Hij bleef de verantwoordelijkheid van zich afschuiven. Eline en ik hadden het hier toch wat moeilijk mee en we wisten niet goed met wie we hierover konden praten. Toen we uiteindelijk (na zijn afwezigheid van donderdag en onaangekondigde aanwezigheid van vrijdag) toch in gesprek gingen met de coördinator, bleek dat hij net ontslagen was. Ze hadden na amper een week door dat hij niet was wie hij beweerde te zijn tijdens de sollicitatie. Zij waren blij dat hun beslissing bevestigd werd en wij waren blij voor de kinderen van de monkey class. De school contacteerde direct een andere leerkracht die hier vroeger 4 jaar les gaf en ook daarna nog in contact bleef met de school. Ze begint maandag in de monkey class. Zij hebben vertrouwen in haar en wij dus ook. Op naar onze laatste week! De eerste dagen in onze school zijn voorbij gevlogen! Op vrijdag was er een groot concert voor het tienjarig bestaan van de school, waar elke dag voor gerepeteerd werd. Onze dagen waren gevuld met zang en dans (en soms een beetje les). Fantastisch!
Al tijdens onze eerste rondleiding was ik sprakeloos. De leerlingen zijn verdeeld in twee groepen. Hier volgen ze een halve dag Engelse les en in de overheidsschool leren ze onder andere Khmer en wiskunde. We geven dus in de voor- en namiddag dezelfde lessen aan andere leerlingen. Daarnaast krijgen ze maaltijden en kledij van de school. De ouders worden gestimuleerd om hun kinderen naar school te sturen door gratis voedselpaketten bij aanwezigheid in de klas. Ze poetsen dagelijks hun tanden op school en krijgen medische hulp. Eline en ik geven samen les in de Monkey Class (6-9jarigen). Voorlopig staan we hier met 4 leerkrachten: Eline, een ervaren lerares, een nieuwe leraar en ik. Eline en ik kregen al van het begin veel vertrouwen en verantwoordelijkheid. Deze week moesten we meestal 1 uur les geven (en een tweede keer in de namiddag) en daarna begonnen de repetities. Er is veel materiaal aanwezig, maar toch moeten we inventief zijn. Ze leven hier namelijk van dag op dag en we krijgen onze lesonderwerpen vaak amper 5 minuten voor de les. De leerlingen leerden ons kennen en de (soms luide) sfeer zat goed. De repetities waren zalig! Een regisseur en choreografe uit Australië schreven een voorstelling vol liedjes en dansjes over de school. De lat lag hoog, maar de kinderen genoten er enorm van! We deden zoveel mogelijk mee en we waren vrij snel mee met de pasjes (op een paar bloopers na). Iedereen keek enorm hard uit naar het grote moment! Vrijdag was het eindelijk zover: het concert! De speelplaats werd omgetoverd in een schitterend decor met versiering en een muziek- en lichtinstallatie. De kinderen kregen nieuwe kleren en werden geschminkt. Het concert zelf was fantastisch! De allerkleinsten vonden het soms wat spannend op de eerste rij, maar met de hulp van de choreografe verliep het toch vlot. Iedereen schitterde! De concert werd afgesloten met een leuk feestje op de speelplaats, waar op het einde vooral leerlingen van de avondklas enthousiast dansten. Wat een moves, daar kunnen wij nog veel van leren :p . Wat een ontvangst! Onze gastvrouw is super vriendelijk. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, toonde ze ons de avondmarktjes van Siem Reap. Wat een eerste indruk van deze levendige stad! Het is hier zeer warm, dus we hebben wel wat tijd aan het zwembad doorgebracht op de warmste uren van de dag. We gingen ook fruit kopen (natuurlijk ;) ). We hebben ons voorraadje mangosteen en longan al ingeslaan, heerlijk! Ook de lokale keuken is geweldig. We genieten dagelijks van goedgekruide rijst- of noedelgerechten met veel groentjes en/of kip. We eindigen de dag goed met een mooie zonsondergang op het dak. Kort samengevat: een zalig, maar rustig weekend. Morgen is onze eerste schooldag. Daar kijken we allemaal naar uit. Spannend, zeg!
Morgen is het zover! Dan vliegen we met z’n zessen naar Cambodja. Mijn valies staat al klaar. Nu rest ons enkel nog het aftellen naar ons grote avontuur. We vertrekken 's middags in Zaventem en komen om middernacht toe in Hong Kong. Veel zullen we niet zien van China, want een ruim uur later zitten we op onze tweede vlucht naar Siem Reap. Daar komen we om 10 uur (4 uur 's nachts in België) toe in het bruisende leven van de grote stad. Spannend...
|
Op deze blog hou ik jullie op de hoogte van onze avonturen in Cambodja en Vietnam. Reacties zijn steeds welkom!
Archieven
April 2019
|